spotkanie grudniowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

12 grudnia 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:

Od logiki diachronicznej do logiki niefregowskiej

Wykład wygłosi:

Prof. Mieczysław Omyła

                 (Instytut Filozofii, Uniwersytet Warszawski)
	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 4

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Mieczysław Omyła jest emerytowanym profesorem UW. Stopnie naukowe: dr, dr hab jak i tytuł profesora uzyskał na Wydziale Filozofii i Socjologii UW. Jest uczniem zarówno Romana Suszki (który był jego promotorem) jak i profesorów: Mariana Przełęckiego i Bogusława Wolniewicza. Napisał między innymi monografię: Zarys logiki niefregowskiej, PWN 1986, i podręcznik z logiki „Zarys logiki” WSiP 1995.

Terminy: logika diachroniczna i logika niefregowska zawdzięczamy Romanowi Suszce (1919 -1979). Logika diachroniczna jest to zastosowanie logiki klasycznej do badania rozwoju poznania. Z kolei logika niefregowska jest pewnym uogólnieniem logiki klasycznej. U podłoża jej jest pogląd, że zdania posiadają korelaty semantyczne różne od ich wartości logicznych. Celem referatu jest popularne, zrozumiałe dla nielogików, przedstawienie obu systemów. Referat jest z zakresu tzw. semantycznej teorii poznania (termin wprowadzony przez K. Ajdukiewicza).

spotkanie listopadowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

21 listopada 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:
Co to jest myślenie obrazami i jakie to ma znaczenia dla filozofii umysłu?

Wykład wygłosi:

dr Piotr Kozak

                        (Instytut Filozofii UW)	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 4

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Piotr Kozak (1983) – studiował filozofię i architekturę w Gdańsku, doktorat (2015) na Uniwersytecie Warszawskim. Autor książek „Wychować Boga. Estetyka antropologiczna Alexandra G. Baumgartena” (Warszawa 2013), „Co to jest myślenie?” (Warszawa 2015) oraz „Sztuka i myśl”. Kierownik grantu NCN SONATA: „Czym jest myślenie obrazami?” realizowanego na UW.

We współczesnej psychologii poznawczej przyjmuje się zazwyczaj, że myślenie obrazami jest jedną z uznanych form myślenia niewerbalnego. Dodatkowo przyjmuje się niekiedy, że myślenie obrazami jest konstytutywne dla praktyki artystycznej oraz towarzyszy nam w codziennych rozumowaniach praktycznych typu: „jeżeli stanę na krześle w ten sposób (obraz), wówczas będę mógł sięgnąć po narzędzia w ten sposób (obraz)”. Możemy również założyć, że myślenie obrazami jest powszechne w praktyce naukowej – zarówno w kontekście odkrycia naukowego, jak i komunikacji naukowej. Niekontrowersyjnym przykładem myślenia obrazami jest użycie diagramów w matematyce, czy posługiwanie się mapą.

Z jednej strony, możemy przyjąć, że myślenie obrazami stanowi pewną rozpowszechnioną i uznaną formę myślenia. Z drugiej strony, wydaje się, że wciąż dominuje pogląd, że poznawczy użytek z obrazów ma naturę wyłącznie psychologiczną, a nie epistemologiczną, to jest obrazy pełnią funkcję pomocniczą w poznaniu, ale nie posiadają samodzielnej wartości epistemologicznej. Rozumiem przez to tezę, że obrazy mogą byś środkiem lub narzędziem myślenia ułatwiającym zrozumienie pewnych abstrakcyjnych myśli, ale same nie stanowią niezależnej formy poznania, to jest takiej formy, która dostarcza nietrywialnej, nieosiągalnej innymi środkami informacji na temat danego obiektu poznania. W taki sam sposób możemy traktować posługiwanie się narzędziami jak kalkulator, czy liczenie na palcach jako środki pomocnicze w liczeniu, ale nie stanowiące samodzielnej formy myślenia. W przypadku liczenia kluczowa jest pewna abstrakcyjna operacja algebraiczna, która może jednak przyjąć swoją „wizualną” formę, np. w postaci układania klocków czy dodawania jabłek. Same układanie klocków, czy dodawanie jabłek nie stanowią jednak niezależnej formy myślenia, ale są środkami, za pomocą których się myśli. Analogicznie w filozofii umysłu możemy przyjąć, że istnieje pewien abstrakcyjny język myśli, który znajduje swój wyraz poprzez pewne reprezentacje symboliczne lub ikoniczne.

W ramach wystąpienia nie zamierzam rozstrzygać wymienionej kontrowersji. Przyjmuję jednak, że co najmniej prawdopodobna i warta obrony wydaje się teza, że myślenie obrazami może być niezależną formą myślenia, a już z pewnością prawdą jest, że jednym z wyzwań, przed którymi stoi współczesna filozofia umysłu, jest wykazanie lub zanegowanie, że myślenie obrazami może stanowić niezależną i pełnoprawną formę myślenia i wiedzy. W ramach wystąpienia chciałbym wskazać co najmniej dwa problemy, z którymi zmierzyć się muszą zwolennicy tezy o epistemologicznej autonomii myślenia obrazami: (1) problem epistemologicznej natury myślenia obrazami, tj. tego, czy i w jaki sposób myślenie obrazami może poszerzać naszą wiedzę; oraz (2) problem pojęciowy, tj. czy i w jaki sposób obrazy mogą stanowić formę myślenia, gdzie przez myślenie rozumie się m.in. zdolność do operowania pojęciami. Oba problemy są ze sobą dodatkowo powiązane w ten sposób, że rozwiązując problem pojęciowy daje się uzyskać odpowiedź na problem epistemologiczny, choć nie odwrotnie. Zakładam zatem, że pełnokrwiste wyjaśnienie natury myślenia obrazami wymaga uzyskania odpowiedzi na oba pytania.

Na zakończenie wystąpienia przedstawię wstępny szkic rozwiązania, na który składać się będzie zestaw hipotez roboczych dotyczących natury obrazów oraz pojęć. Będę argumentował, że ewentualne rozwiązanie przedstawionych przeze mnie problemów wymaga ponownego przyjrzenia się naszym intuicjom dotyczącym tego, czym są obrazy oraz pojęcia.

Zapraszamy!!!

spotkanie październikowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

17 października 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:
O błędach epistemicznych i moralnych w dziedzinie zdrowia

Wykład wygłosi:

mgr Jakub Zawiła-Niedźwiecki

       (Zakład Etyki, Centrum Bioetyki i Bioprawa, Instytut Filozofii UW)	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 4

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Jakub Zawiła-Niedźwiecki – Filozof i bioetyk; doktorant i asystent naukowy w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Sekretarz redakcji czasopisma naukowego Etyka. Obecnie zajmuje się głównie problemami granic kompetencji decyzyjnej pacjentów i normatywnymi standardami podejmowania decyzji zastępczych. Interesuje się także ruchami antynaukowymi i irracjonalnymi, w szczególności w odniesieniu do medycyny, np. tzw. „medycyną alternatywną” – zarówno z punktu widzenia etyki, jak i epistemologii. Autor pierwszego tłumaczenia na język polski głównego dzieła Josepha Butlera „Piętnaście kazań”.

Szacuje się, że w Polsce działa ponad 100 tys. różnego typu znachorów, szamanów i wiedźm, także liczni lekarze i posiadacze stopni naukowych zajmują się działalnością o podobnym charakterze. Specjaliści zdrowia publicznego ostrzegają przed rosnącym oporem wobec profilaktyki chorób epidemicznych. W moim wystąpieniu przedstawię błędy epistemiczne stojące u podstaw tej sytuacji i analizę dysfunkcjonalnych schematów poznawczych, a w dalszej części pokażę konsekwencje moralne dla różnych grup interesariuszy w społeczeństwie. W toku wykładu omówię koncepcję „nauki zdziczałej” Neila Levy’ego, w opozycji do paradygmatu praktyki opartej na dowodach (EBP) i wartościach (VBP). Następnie omówię konsekwencje etyczne dla czterech grup interesariuszy społecznych: pacjentów, „znachorów”, profesjonalistów medycznych i osób odpowiedzialnych za zdrowie publiczne. W świetle badań w ramach nauk społecznych dotyczących omawianych zjawisk zaproponuję sugestie zmian w praktyce moralnej dotyczącej zdrowia opierając się o standardowe zaplecze teoretyczne etyki medycznej. Na zakończenie pokażę kilka przykładów innych dziedzin, w których można zastosować podobne uwagi.

Zapraszamy!!!

spotkania w ramach Festiwalu Nauki w Instytucie Filozofii UW

Zapraszamy na wykłady i warsztaty zorganizowane w ramach Festiwalu Nauki w Instytucie Filozofii UW we współpracy z Oddziałem Warszawskim Polskiego Towarzystwa Filozoficznego:
⧫ 26.09.2016, godz. 17.00 s. 205 w dawnym BUWie, prof. dr hab. Paweł Łuków ,,Czy jesteśmy właścicielami swoich ciał?” (wykład)
⧫ 27.09.2016, godz. 17.00 s. 205, dr Marcin Trepczyński ,,Hipermodernizm – czyli żegnaj postmodernizmie” (wykład)
⧫ 28.09.2016, godz. 17.00 s. 205 dr Katarzyna Kuś i Bartosz Maćkiewicz ,,Kiedy filozof się myli? Filozofia eksperymentalna jako nowa filozofia” (warsztaty)
⧫ 29.09.2016, godz. 17.00 s. 205 dr Piotr Schollenberger ,,Pisuar, lustro i panna młoda- jakie wyzwanie rzuca filozofii Duchamp?” (wykład)
⧫ 30.09.2016, godz. 17.00 s. 205 prof. Jacek Hołówka ,,Schizoidalna bezradność filozofii” (wykład)

spotkanie czerwcowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

13 czerwca 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:
Czy mózg jest komputerem?

O obliczeniowej teorii umysłu

Wykład wygłosi:

dr hab. Marcin Miłkowski

prof. nadzw. IFiS PAN

         (Zakład Logiki i Kognitywistyki, Instytut Filozofii i Socjologii PAN )	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 109

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Marcin Miłkowski, ur. 1976. Profesor nadzwyczajny w IFiS PAN. Opublikował m.in. książkę Explaining the Computational Mind (MIT Press 2013), za którą uzyskał Nagrodę I Wydziału PAN im. T. Kotarbińskiego oraz Nagrodę NCN w zakresie nauk humanistycznych i społecznych w roku 2014. Laureat nagrody im. Herberta Simona za znaczący wkład w rozwój podstaw neuronauki obliczeniowej (2015). Wraz z R. Poczobutem zredagował tom Analityczna metafizyka umysłu (Warszawa 2008) i Przewodnik po filozofii umysłu (Kraków 2012); z K. Talmontem-Kamińskim Beyond Description. Naturalism and Normativity (Londyn 2010) i Regarding the Mind, Naturally: Naturalist Approaches to the Sciences of the Mental (Newcastle upon Tyne 2013).

Celem wykładu jest po pierwsze, przedstawienie tezy obliczeniowej teorii umysłu oraz kryteriów, które pozwalają stwierdzać, czy coś jest mechanizmem obliczeniowym. Po drugie, omówię typowe zarzuty wysuwane przeciwko tej tezie i pokażę, w jaki sposób można byłoby ją przekonująco obalić. Żaden ze znanych zarzutów w literaturze jednak nie obala podstawowej tezy obliczeniowej teorii umysłu, co najwyżej podważając dodatkowe i niekiedy arbitralne założenia, które były przyjmowane przez jej zwolenników.

Zapraszamy!!!


Dodatkowe materiały:

  1. Artykuł  „Wyjaśnianie w kognitywistyce”
  2.  Prezentacja
  3. Strona Prelegenta

spotkanie majowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

16 maja 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:

Aksjologia nowej muzyki

Wykład wygłosi:

Dr Marcin Rychter

                 (Instytut Filozofii, Uniwersytet Warszawski)	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 109

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Marcin Rychter – doktor filozofii, absolwent IF UW, eseista, tłumacz.

W XX wieku zachodnia kultura muzyczna utraciła swój jednolity charakter i zerwała z klasycznym kanonem odrzucając też często jego zaplecze aksjologiczne. Nie znaczy to jednak, że rozmaite, nawet najbardziej radykalne, artystyczne gesty i strategie kompozytorów współczesnych realizowane są w aksjologicznej próżni, wręcz przeciwnie – swoboda, jaką cieszą się dziś twórcy wymaga od nich podejmowania w pełni samodzielnych wyborów, za którymi stoją racje aksjologiczne. W mojej prezentacji spróbuję odtworzyć i przedyskutować główne aksjologiczne napięcia i spory dające się odnaleźć we współczesnej kulturze muzycznej i jej filozoficznych konceptualizacjach. Zastanowię się również, czy spory te wnoszą coś do rozumienia samego pojęcia wartości.

Zapraszamy!!!

ZAPROSZENIE NA IV OSF-P pt. RELACJE // 23-24 KWIETNIA // WARSZAWA

W dniach 23-24 kwietnia 2016 roku w sali „szklanej” na parterze Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego na ul. Dobrej 56/66 odbędzie się IV Otwarte Seminarium Filozoficzno-Psychiatryczne. Tematem przewodnim konferencji są RELACJE – hasło szerokie, interpretowane m.in. jako intersubiektywność (ja w relacji do innych), relacja indywidualna (ja w stosunku do siebie), wzajemny związek umysłu i ciała, ale także jako związki z instytucjami, wartościami, historią, kulturą i sztuką, a w końcu z życiem. O tych i innych aspektach relacji w kontekście zdrowia psychicznego dyskutować będą m.in. filozofowie, psychiatrzy i psychologowie.

Informacje na temat IV OSF-P dostępne są na oficjalnej stronie wydarzenia // http://ivosfp.wix.com/ivosfp // oraz na fan page`u // https://www.facebook.com/events/210105206012304/ //. Zapraszamy także do dołączenia do strony ogólnej OSF-P, na której podajemy informacje o innych wydarzeniach, które organizujemy, bądź które popieramy // https://www.facebook.com/otwarteseminariafilozoficznopsychiatryczne/?ref=ts&fref=ts //.

Konferencję organizuje Instytut Filozofii UW oraz Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych UW we współpracy z warszawskim Instytutem Psychiatrii i Neurologii, oraz Instytutem Filozofii UMCS. Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Filozoficznego jest patronem wydarzenia.

W tygodniu następującym po konferencyjnym weekendzie w dniach 25-28 kwietnia, jako imprezy towarzyszące, organizujemy cykl popołudniowych warsztatów. Lista warsztatów dostępna jest na stronie // http://ivosfp.wix.com/ivosfp#!warsztaty/bc7a9 //. W sprawie zapisów prosimy o kontakt na adres emailowy warsztatyosfp@gmail.com. W pozostałych sprawach prosimy pisać na filozofiaipsychiatria@gmail.com.

Dotąd odbyły się trzy konferencje: w Warszawie I OSF-P pt. „Psychiatria i filozofia w poszukiwaniu wspólnego języka”, II OSF-P pt. „Norma / Patologia” oraz, w Lublinie, III OSF-P pt. „Diagnozy współczesności”. Na stronie czasopisma ETYKA możliwe jest odsłuchanie nagrań organizowanych w ramach OSF-P wydarzeń // http://etyka.uw.edu.pl/otwarte-seminaria-filozoficzno-psychiatryczne/ //.

Udział w konferencji oraz w warsztatach jest darmowy.
W imieniu wszystkich organizatorów, współorganizatorów, patronów i partnerów,
na IV Otwarte Seminarium Filozoficzno-Psychiatryczne
zapraszają
Agnieszka Brejwo, Jan Molina, Jakub Tercz

spotkanie kwietniowe

Zarząd

Oddziału Warszawskiego

Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

serdecznie zaprasza

18 kwietnia 2016 roku

o godzinie 17:15

na wykład:

Epikureizm

Wykład wygłosi:

Mgr Zygmunt Król

           (Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Oddział Warszawski)	

Spotkanie odbędzie się w Sali nr 109

Instytutu Filozofii

Uniwersytetu Warszawskiego

przy Krakowskim Przedmieściu 3

Mgr Zygmunt Król – prawnik, w 1984 otrzymał dyplom z prawa karnego (kryminalistyki) na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1984 roku jest członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. W 2013 roku w ramach spotkań Oddziału Warszawskiego przedstawił referat pt. „Determinizm/Indeterminizm”. W swoim wystąpieniu podejmie historiozoficzną próbę przybliżenia etyki Epikura i epikureizmu. Autor odniesie się krytycznie do potocznego mniemania, że Epikur i epikurejczycy są hedonistami nie zaś ludźmi żyjącymi w cnocie.

Zapraszamy!!!

Zapraszamy do zapoznania się z esejem Pana mgra Króla.

EPIKUREIZM mgr Zygmunt A. Król